środa, 19 grudnia 2012

Jak rozpoznać depresję?

Większość z nas zdaje sobie sprawę ze zmian nastroju, które dotykają z dnia na dzień nas i osoby w naszym otoczeniu. Każdy przeżywa czasem krótkotrwałe okresy złego nastroju spowodowane stresem czy osobistym rozczarowaniem, podobnie jak i okresu wyjątkowo dobrego nastroju związanego z pozytywnymi wydarzeniami czy sukcesami w życiu. Terminem szerszym od nastroju jest afekt opisujący nie tylko subiektywne aspekty nastroju, ale także widoczne zewnętrzne cechy takie jak zachowanie osoby czy sposób mówienia. Depresja charakteryzuje się więc zakłóceniami afektu, a nie tylko nastroju. Odróżnić ją można od zwykłych wahań nastroju według następujących kryteriów:
  •  Poziom zakłócenia – silne i nieuzasadnione zakłócenia nastroju idące w kierunku depresji
  • Czas trwania – zmiany utrzymują się tygodniami bądź miesiącami i nie są uzależnione od okoliczności zewnętrznych
 Jak rozpoznać depresję? Jej podstawowym wyznacznikiem jest uporczywe obniżenie nastroju, choć często pojawiają się też inne objawy. Chorzy często skarżą się na zaburzenia myślenia, uwagi i koncentracji, brak apetytu, mogą także doświadczać zakłóceń snu oraz odczuwać lęk. Tak jak ludzie są różni, tak i choroba może różnić się w swoim przebiegu. Nie zawsze też depresja ma takie samo podłoże. Zaburzenie ujawniające się po wystąpieniu silnego stresora takiego jak utrata pracy czy strata bliskiej osoby nazywa się depresją reaktywną. Gdy natomiast nie działał żaden czynnik zewnętrzny, najczęściej możemy mówić o depresji endogennej (dosłownie: „wypływającej ze środka”). Łagodniejsze zaburzenia depresyjne bywają określane mianem zaburzeń neurotycznych, natomiast zdarzają się również cięższe formy depresji z objawami psychotycznymi.

Po czym poznać, czy ktoś z naszych bliskich ma depresję? Istnieje kilka zasadniczych zmian, jakie zachodzą u osoby chorej.
1)      Głębokie i uporczywe obniżenie nastroju – pacjenci często odczuwają ogromny smutek. Zdarzają się też dzienne wahania nastroju, zazwyczaj wtedy chorzy najgorzej czują się rano, a wieczorem następuje lekka poprawa samopoczucia.
2)      Zaburzenia myślenia i mówienia – sposób mówienia osób cierpiących na depresję jest zwykle powolny i monotonny. Jest to związane z pesymistycznym i ponurym myśleniem, które dotyka chorych. Myślenie może być również zniekształcone przez odczuwane poczucie winy. W poważniejszych zaburzeniach może to doprowadzić do rozpamiętywania i obwiniania się o dawne złe czyny, prawdziwe lub urojone.

Często również pojawiają się myśli samobójcze, które mogą przyjmować różne formy – od przekonania, że wszystko szło by lepiej, gdyby pacjent nie żył, aż po szczegółowy plan pozbawienia się życia.
3)      Zaburzenia percepcji – halucynacje mogą pojawiać się przy poważniejszych stanach i zwykle są one zgodne z nastrojem chorego, często przyjmują one formę krytykujących lub obrażających go głosów.
4)      Objawy somatyczne – u osób cierpiących na depresję często występują tzw. biologiczne objawy depresji wskazujące na zaburzenia o umiarkowanym lub silniejszym nasileniu. Przede wszystkim mogą to być zaburzenia snu, które sprawiają, że chory budzi się wcześnie rano i nie może potem zasnąć. Również w ciągu dnia chorzy skarżą się na ospałość. Na ogół apetyt się obniża, pacjenci często tracą na wadze, ale zdarzają się również przypadki nadmiernego apetytu, co można tłumaczyć poszukiwaniem uspokojenia w jedzeniu. U osób cierpiących na depresję obniża się także zainteresowanie aktywnością seksualną. Wielu ludzi w depresji także nadmiernie troszczy się o choroby ciała, co często przyjmuje formę hipochondrii.
5)      Zmiana zachowania – typowy dla depresji jest brak radości często określany przez chorych jako niezdolność do cieszenia się, czerpania przyjemności z jakiejkolwiek aktywności. Objaw ten nazywany adhedonią prowadzi często do utraty zainteresowania pracą, domem, własnym zdrowiem i wyglądem. Cała motoryka chorego może również ulec spowolnieniu, zdarzają się jednak również przypadki nadmiernego pobudzenia ruchowego.

   Przedstawione objawy dotyczą obrazu epizodu tzw. wielkiej depresji, jednak trudno jest postawić granicę pomiędzy ostrzejszymi a łagodniejszymi formami tego zaburzenia. Pacjenci z mniej poważną formą depresji również doświadczają obniżonego nastroju, nie jest on jednak zwykle tak wyraźny jak w przypadku wielkiej depresji. Zaburzeniami dominującymi w łagodnej formie depresji są zwykle lęk i zaburzenia snu.

Jeśli obawiasz się, że bliska Ci osoba cierpi na depresję, koniecznie wykonaj test na depresję dostępny na portalu Fundacji Wemenders. To innowacyjne narzędzie opracowane przez specjalistów pomoże Ci rozwiać wątpliwości.

Anna Góra, Fundacja Wemenders

piątek, 14 grudnia 2012

Zimowe pogorszenie nastroju

   Zimowa pora sprzyja spadkom nastroju. Smutny widok za oknem niejedną osobę wprowadza w stan przygnębienia. Pogorszenie nastroju w okresie jesienno-zimowym związane jest z mniejszą ilością światła, która do nas dociera. Depresja sezonowa spowodowana jest jednak nie tylko mniejszą ekspozycją na światło słoneczne. Innymi czynnikami wywołującymi tę przypadłość są również temperatura, ciśnienie i poziom wilgotności powietrza. Większość z nas ma zimą mniej energii i gorsze samopoczucie, nie wszyscy jednak doświadczają depresji sezonowej. Tak naprawdę ma ją zaledwie 10% populacji.

depresja sezonowa

Jak więc rozpoznać, czy to jeszcze zły nastrój, czy już depresja?
Przede wszystkim po natężeniu objawów i długości ich trwania. Jeśli objawy nie są zbyt silne oraz szybko ustepują, nie ma powodów do niepokoju. Inaczej rzecz ma się, gdy przygnębienie i apatia przeszkadzają w codziennym funkcjonowaniu. Wtedy koniecznie należy skonsultować się ze specjalistą. Metody leczenia są różne - począwszy od terapii świetlnej zwanej fototerapią, aż po farmakoterapię. Poprawa stanu chorego następuje też zwykle z pierwszymi cieplejszymi promieniami słonecznymi. Nie zawsze jednak fototerapia odnosi skutki i nie zawsze też zaburzenia nastroju miną wraz z nadejściem wiosny. Czasem może się również za nimi kryć inne, głębsze zaburzenie.

środa, 5 grudnia 2012

Depresja to słowo


Depresja to słowo…
… o którym zwykle myślisz, że nie dotyczy ciebie. Że to dotknęło kogoś innego. Współczujesz, w wolnej chwili najdzie cię refleksja, na moment, na mrugnięcie okiem. I pędzisz dalej, nie ma czasu na zastanawianie się, trzeba lecieć do pracy, zająć się dziećmi, żonglować codziennością z wprawą cyrkowego akrobaty. Kariera nie zrobi się sama, kredyt sam się nie spłaci, więc wrzucasz na plecy coraz więcej i więcej, pędzisz coraz szybciej. Aż któregoś dnia budzisz się w ciemności. Leżysz bez ruchu, nie dlatego, że nie chce ci się wstać. Dlatego, że nie możesz. Fizycznie nie jesteś w stanie się poruszyć. Czarna dziura wessała twoją energię i siłę do mierzenia się z codziennością,  coś mrocznego i niewypowiedzianie smutnego przygniotło twoją pierś, a przez głowę przebiega tabun chaotycznych myśli.
Brzmi znajomo? Być może. To jeden ze scenariuszy, jakim może rozpocząć się depresja. Jest ich przecież wiele, nie da się tej choroby wpasować w szablony, łatwo i szybko zdiagnozować, przepisać pigułkę i żyć długo i szczęśliwie. Depresja to często wieloletni proces, którego rozwoju i przebiegu nie jesteś nawet świadomy, do momentu, gdy wydarzy się coś, co sprawi, że wyjdzie z ukrycia i bez zbędnego sentymentu przejmie kontrolę nad twoim umysłem, ciałem, duszą.
Walka z depresją to nie tylko twoja walka. To również zmagania twoich bliskich. To wasze wspólne zmagania o powrót do świata, w którym świeci słońce. To jest blog o depresji. O wszystkich jej aspektach. O historiach prawdziwych, pisanych przez życie. O dramacie ludzi, którzy walczą, lub o szczęśliwym zakończeniu. O tym, jak pomóc osobom z depresją i ich bliskim. I gdzie tej pomocy szukać. Bo depresja to słowo, które dotyczy nas wszystkich.

wtorek, 4 grudnia 2012

O fundacji Wemenders

Fundacja Wemenders została założona w 2006 roku. Głównymi celami statutowymi Fundacji są budowanie świadomości społecznej oraz wspieranie osób poszukujących pomocy w zakresie profilaktyki, diagnozy i leczenia chorób cywilizacyjnych. Poprzez działania edukacyjne i poszerzanie wiedzy na temat chorób cywilizacyjnych Fundacja zwiększa dostępność informacji i świadomość młodzieży oraz dorosłych w tym zakresie.

Obok szerzenia wiedzy, misją Fundacji jest ułatwienie komunikacji pomiędzy osobami szukającymi pomocy a jednostkami tej pomocy udzielającymi w zakresie profilaktyki, diagnozy i leczenia chorób cywilizacyjnych. Budując społeczność zarówno osób poszukujących pomocy, jak i jednostek jej udzielających, Fundacja aktywnie wpływa na ułatwianie dostępu do swobodnej wymiany doświadczeń oraz zwiększa możliwość uzyskania wsparcia w procesie powrotu do zdrowia.

Jednocześnie poprzez wspieranie innych projektów i funkcjonujących podmiotów zainteresowanych rozwijaniem wiedzy i działalności w zakresie profilaktyki, diagnozy i leczenia chorób cywilizacyjnych, Fundacja przyczynia się do zmiany nastawienia społecznego oraz kształtu działań, jakie są podejmowane w celu zwiększenia efektywności profilaktyki oraz leczenia.

Logo Fundacji Wemenders przedstawia feniksa. Wizerunek tego mitycznego stwora symbolizuje odradzanie się i niesie nadzieję. Logotyp ten świetnie więc łączy się z działaniem Fundacji.