Zaburzenia psychiczne związane z oczekiwaniem
potomka mogą występować zarówno w okresie trwania samej ciąży, jak i później,
podczas porodu i połogu. Najpopularniejszą i najłagodniejszą formą zaburzeń
poporodowych jest tzw. baby blues,
czyli krótkotrwałe zaburzenia
emocjonalne pojawiające się po porodzie spowodowane wahaniami hormonalnymi w
organizmie matki. Jeśli zaburzenia te nie
mijają kilkanaście dni po porodzie, tylko pogłębiają się, możemy wówczas mówić o depresji poporodowej. Oprócz depresji zdarzają się także cięższe
zaburzenia psychiczne okresu okołoporodowego, jak psychoza poporodowa. Zdarza się ona raz na 500-1000 urodzeń i
rozwija zwykle w pierwszych tygodniach po porodzie. Poza znacznym obniżeniem
nastroju i jego wahaniami objawia się ona także poprzez bezsenność, zaburzenia
myślenia, urojenia i obsesyjny niepokój o niemowlę, a także zaburzenia zachowania – nietypowe zachowania, również
niewłaściwe zachowania wobec dziecka.
W czasie oczekiwania na potomka w organizmie przyszłej
matki następuje wiele biologicznych zmian, które często prowadzą do zaburzeń
psychologicznych. Podłoże tych zaburzeń jest złożone – trudno ustalić ich
jednoznaczną genezę. Jedną z teorii powstawania depresyjnych zaburzeń
okołoporodowych jest nagły spadek poziomu hormonów. Podczas ciąży progesteron i
estrogeny osiągają najwyższy z możliwych fizjologicznie poziom, natomiast poród
powoduje ich gwałtowny spadek. Zmiana ta zaburza homeostazę hormonalną i w
efekcie może spowodować depresję. Pomimo niepodważalnej roli
hormonów w rozwoju depresji poporodowej, etiologia choroby jest złożona i
obejmuje uwarunkowania o charakterze socjo-demograficznym,
ginekologiczno-położniczym, fizjologicznym, związanym z historią zaburzeń
psychicznych oraz psychospołeczne. Zdaniem ekspertów depresja poporodowa ma podłoże heterogenne, co oznacza, że w głównej mierze uwarunkowana jest
czynnikami psychospołecznymi i osobowościowymi. Można do nich zaliczyć:
Anna Góra, Fundacja Wemenders
- wcześniejsze zaburzenia depresyjne, zwłaszcza depresje poprodowe
- neurotyzm, obsesyjność, zależność
- deficyty w relacji z własnymi rodzicami
- brak wsparcia ze strony partnera i bliskiej rodziny
- przebyty silny stres np. śmierć bliskiej osoby, utrata pracy itp.
- ograniczenie kontaktów z ludźmi
- zmęczenie, zły stan zdrowia
- brak czasu i konieczność rezygnowania z ulubionych zajęć
- trudną sytuację finansową
- kłopotliwe zachowania dziecka.
Anna Góra, Fundacja Wemenders
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz