Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 pojedynczy
epizod depresji jest osobną jednostką diagnostyczną (F32). Wynika to z faktu,
iż jednorazowe wystąpienie depresji może być jedynie pojedynczym niepowtarzalnym
epizodem w ciągu życia, ale może też być częścią „większej” choroby – i to nie
tylko nawracających zaburzeń depresyjnych, ale też choroby afektywnej
dwubiegunowej (ChAD).
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe nazywane niegdyś psychozą maniakalno-depresyjną są
chorobą zupełnie inną niż depresja, gdyż oprócz okresów obniżonego nastroju i
napędu, u chorych występują także przeciwne stany manii – euforyczny nastrój i ekstatyczna wręcz chęć do działania.
Chorobę afektywną dwubiegunową leczy się
inaczej niż „jednobiegunową” depresję, dlatego też tak ważne jest prawidłowe
rozpoznanie.
W chorobie afektywnej dwubiegunowej mogą występować
następujące stany zaburzonego nastroju:
- depresja lub subdepresja (depresja o mało nasilonych objawach) - ogromny smutek, poczucie beznadziejności, spadek zainteresowań, adhedonia, rozpacz, poczucie winy, uczucie pustki i braku nadziei, lęk, niepokój, drażliwość, bezsenność.
- mania – stan podwyższonego i/lub drażliwego nastroju, uczucie euforii i przypływu energii i siły, podniesiona samoocena, ekspansywność, nadaktywność, gonitwa myśli, rozproszenie uwagi, pobudzenie, spadek zapotrzebowania na sen, skłonność do hedonistycznych i ryzykownych zachowań, rozhamowanie;
- hipomania – łagodniejsza postać manii, o słabszych objawach i krótszym czasie trwania, umiarkowanie podwyższony nastrój, zwiększona energia i aktywność, ogólnie dobre samopoczucie i zmniejszenie zapotrzebowania na sen;
- epizod mieszany – połączenie cech depresji i manii lub też gwałtowne zmiany nastroju, od depresji do manii, zmieniające się z dnia na dzień, a nawet z godziny na godzinę.
Wystąpienie któregoś z tych epizodów samodzielnie (poza
depresją) lub kiedy dodatkowo w przeszłości wystąpił epizod depresji, prowadzi
do rozpoznania ChAD. Sama mania, bez występowania epizodów depresyjnych, w
zasadzie nie jest spotykana. Stany chorobowe najczęściej przeplatają się z
dodatkowo występującymi okresami remisji. Szczególnie trudne do rozpoznania
bywają hipomanie. W przypadku następujących po sobie epizodów hipomanii i
depresji, te pierwsze mogą zostać uznane za znaczną poprawę i remisję zaburzeń
depresyjnych.
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe są najczęstszym oraz
najpoważniejszym zaburzeniem afektywnym obok depresji. Szacuje się, że cierpi
na nie ponad 1% populacji, a ostatnie badania wskazują, że rozpowszechnienie
CHAD może być nawet kilkakrotnie częstsze. U kobiet zaburzenia afektywne
dwubiegunowe najczęściej zaczynają się od epizodu depresji, u mężczyzn zaś –
manii, występują zaś równie często u jedno i drugich.
Przyczyny i leczenie
Choroba afektywna dwubiegunowa, podobnie jak depresja,
zgodnie z teorią monoaminową, związana jest z wahaniami poziomu
neuroprzekaźników: serotoniny i
noradrenaliny w mózgu. W badaniach nad genetycznymi uwarunkowaniami tego
zaburzenia wykazano, że jest ono „dziedziczone” w większym stopniu niż
depresja, często stwierdzano rodzinne występowanie choroby. Wystąpienie
pierwszego epizodu manii bywa też często związane ze stresującym wydarzeniem w
życiu.
Mimo podobieństw i występowania również objawów depresji w
trakcie rzutu choroby, to leczenie farmakologiczne ChAD jest zupełnie inne. Często
stosowanym farmaceutykiem są sole litu
– jako lek stabilizujący nastrój oraz leki przeciwpadaczkowe. W leczeniu manii
wykorzystywane są także leki przeciwpsychotyczne, które pomagają zapobiegać
nawrotom choroby.
Stosowanie typowych leków przeciwdepresyjnych w epizodzie
depresyjnym w ChAD może prowadzić do wyzwolenia manii lub hipomanii – leki te
powinny być stosowane w połączeniu z lekami stabilizującymi nastrój.
W leczeniu stanów maniakalnych zaburzeń afektywnych dwubiegunowych
wykorzystywane są także elektrowstrząsy – według statystyk są one
skuteczniejsze niż farmakoterapia.
Więcej artykułów dotyczących depresji znajdziesz na portalu Wemenders.com.
Anna Góra, Fundacja Wemenders
Więcej artykułów dotyczących depresji znajdziesz na portalu Wemenders.com.
Anna Góra, Fundacja Wemenders
Mój mąż jest chory na CHad. Choroba ujawniła się rok temu jako mania wcześniej dużo wczesniej mąż miał depresję. Leczył się psychiatrycznie Ciężko patrzeć na osobę, która sie kocha .......
OdpowiedzUsuńWspółczuję i rozumię twojego męża....sama choruję od wielu wielu lat na CHAD...niestety ja nie mam wsparcia ze strony męża,muszę radzić sobie sama....
OdpowiedzUsuńPamiętaj, że nigdy nie jesteś sama, na pewno jest ktoś, kto zechce Ci pomóc, wspierać...
OdpowiedzUsuńChoroba afektywna dwubiegunowa jest zwykle trudna dla bliskich chorych, ważna jest cierpliwość wyrozumiałość.
Życzę Wam obu dużo siły.
Przy ChAD bardzo powszechne są urojenia. Najciekawiej jest w Manii, urojenia wielkościowe, posłannictwa... Tych z Depresji raczej nie chcę się wspominać. W każdym razie system urojeń moze być bardzo rozbudowany:)
OdpowiedzUsuńCo ciekawe, a o czym nie wspomniano- ChAD podejrzanie często występuje wraz z podniesioną kreatywnością i skłonnością do substancji psychoaktywnych wszelkiego rodzaju.
Można z tym żyć. Jest nawet całkiem zabawnie.